De eerste keer
Door: Emilie Reuchlin-Hugenholtz
Blijf op de hoogte en volg Emilie
12 Juni 2015 | Nederland, Nederland
Ik heb de foto's en films gezien. Ik heb de rapporten gelezen. Ik heb de verhalen gehoord. Maar vandaag, mag ik het zelf ervaren. Vandaag ga ik mijn eerste duik op de Noordzee maken. Ik sta op het randje van de Cdt. Fourcault en op het punt te springen. "Spring! Spring!" roepen ze. Opeens weet ik niet hoe, en ik moet toegeven, de sprong lijkt ineens veel te hoog. Ik hou mijn masker en mijn ademautomaat vast en neem een stap. De adrenaline giert door mijn lijf. Enorme golven. Pfoeh, dit is geen kattepis.
Op een plank achter het bootje word ik naar mijn buddy Cyriel gesleept. Even op adem komen en dan kunnen we afdalen langs de lijn. Er opent zich een nieuwe wereld. De zee is een prachtige kleur blauw met het zonlicht erop. Ik verwonder me over de kwallen, het dansende zooplankton en het blauw dat langzaamaan in zeegroen verandert. En dan wijst Cyriel naar beneden. Opeens doemt een enorm schip op: het wrak van de Nautilus. Als Cyriel me er niet op had gewezen, was ik nog steeds naar de kwallen en zooplankton aan het kijken en had ik met mijn neus in een veld van anemonen gezeten. We volgen de lijn die door de eerste duikers rondom het wrak is gelegd. Zo raken we de weg niet kwijt. Er is zoveel bijzonders te zien. Een grote mul zit ons heel stilletjes aan te kijken.
Duikers verwijderen netten die rondom het wrak hangen. Netten die maar door blijven vissen. De enorme krabben die eronder gevangen zijn, kunnen weer vrijuit gaan. We zien heremietkreeftjes trippelen over de bodem en steenbolken met hun prachtige zebraprint. We hebben goed zicht en ik zou nog wel wat langer willen rondkijken, maar de lucht raakt op en we moeten opstijgen. Dit smaakt naar meer! Een fantastische ervaring, alsof iemand me in National Geographic Channel had ondergedompeld.
Eenmaal bovengekomen dobberen we tussen de enorme golven. Nu moet ik ook nog in een of andere kooiconstructie naar bovenop het dek worden getakeld. Terwijl ik omhoog word gehesen met mijn zware loodgordel en duikfles bedenk ik me dat het jammer is dat we van vissen tot mensen zijn geëvolueerd, als we nou nog maar kieuwen hadden, dan konden we eindeloos zwemmen en genieten van al dit moois. Ik ben uitgelaten en vol van mijn eerste Noordzeeduik. Nu kan ik met nog meer inspiratie kunnen pleiten voor het belang van een gezonde zee en voor herstel en bescherming van onze prachtige Noordzee.
Op een plank achter het bootje word ik naar mijn buddy Cyriel gesleept. Even op adem komen en dan kunnen we afdalen langs de lijn. Er opent zich een nieuwe wereld. De zee is een prachtige kleur blauw met het zonlicht erop. Ik verwonder me over de kwallen, het dansende zooplankton en het blauw dat langzaamaan in zeegroen verandert. En dan wijst Cyriel naar beneden. Opeens doemt een enorm schip op: het wrak van de Nautilus. Als Cyriel me er niet op had gewezen, was ik nog steeds naar de kwallen en zooplankton aan het kijken en had ik met mijn neus in een veld van anemonen gezeten. We volgen de lijn die door de eerste duikers rondom het wrak is gelegd. Zo raken we de weg niet kwijt. Er is zoveel bijzonders te zien. Een grote mul zit ons heel stilletjes aan te kijken.
Duikers verwijderen netten die rondom het wrak hangen. Netten die maar door blijven vissen. De enorme krabben die eronder gevangen zijn, kunnen weer vrijuit gaan. We zien heremietkreeftjes trippelen over de bodem en steenbolken met hun prachtige zebraprint. We hebben goed zicht en ik zou nog wel wat langer willen rondkijken, maar de lucht raakt op en we moeten opstijgen. Dit smaakt naar meer! Een fantastische ervaring, alsof iemand me in National Geographic Channel had ondergedompeld.
Eenmaal bovengekomen dobberen we tussen de enorme golven. Nu moet ik ook nog in een of andere kooiconstructie naar bovenop het dek worden getakeld. Terwijl ik omhoog word gehesen met mijn zware loodgordel en duikfles bedenk ik me dat het jammer is dat we van vissen tot mensen zijn geëvolueerd, als we nou nog maar kieuwen hadden, dan konden we eindeloos zwemmen en genieten van al dit moois. Ik ben uitgelaten en vol van mijn eerste Noordzeeduik. Nu kan ik met nog meer inspiratie kunnen pleiten voor het belang van een gezonde zee en voor herstel en bescherming van onze prachtige Noordzee.
-
12 Juni 2015 - 00:21
Froukje:
Gaaf Emilie, je hebt me nu al overgehaald om ook een keertje in Nederland te duiken! Heel veel succes en plezier gewenst de komende dagen, leuk dat we je kunnen volgen! -
12 Juni 2015 - 00:55
Jan Willem:
Wow, dat klinkt heel bijzonder! Zie je eindelijk van dichtbij waarvoor je het allemaal doet :-) Wat onwijs stoer ook dat je van het schip bent gesprongen! Geniet ervan en veel blijven bloggen! (zal het aan Maatje voorlezen) x -
12 Juni 2015 - 07:44
Kirsten:
Met een trots gevoel lees ik jouw eerste Noordzee duik. En helemaal nu je nog meer inspiratie hebt gekregen om bij te dragen aan een gezonde Noordzee. Liefs -
12 Juni 2015 - 09:19
Monique:
Vol trots en bewondering lees ik je eerste verslag!het beeld,dat ik heb bij jou balancerend op de rand v't schip , klaar voor je 1e sprong in de golven vd Noordzee....brrr!!Emilie je bent een held!Het moet een openbaring voor je zijn,een sprong in de schatkamer vd Noordzee! Ik werd echt meegezogen in je zo mooi verwoorde verslag en met de foto's begrijp ik dat t voor jou" a dream come true" is!!Geweldig .dat je met het WNF kan bijdragen aan de bescherming van deze wonderbaarlijke onderwaterwereld!Kijk uit naar je volgende verslag ,x mammie -
12 Juni 2015 - 10:31
Carine:
Wow Eem! Superstoer! Dat is toch wel wat anders dan achter je computertje wachten tot er een mail binnen komt ;-). Kan me nu al verheugen op je volgende post. Geniet en heel veel succes! Kusss -
12 Juni 2015 - 15:09
Marit:
Wauw! Wat geweldig! En spannend! Dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
